به هفت سالگی‎ام مي‎دوم که سیر بگریم

به این بهانه که پیدا نمي‎کنم پری‎ام را

کجاست باغچه‎ام تا به جای دانه بریزم

به خاک سوخته‎اش اشک‎های مرمری‎ام را

عروسکی که دلم را گرفته بود به بازی

قبول مي‎کند آیا دوباره مادری‎ام را

فقط تو شاهدی ای باد و کوچه‎اي که دویدم

خدا نکرده پدر نشنود سبک‎سری‎ام را


شاعر: اعظم_سعادتمند

منبع:http://www.banoo.ir